"Ποιος είπε το «Οχι»; Μα ο λαός είπε το «όχι», σου λένε. Οχι, ο Ιωάννης Μεταξάς είπε το όχι, ακόμη κι αν δεν το είπε έτσι ακριβώς.
Αυτός κήρυξε την αντίσταση του ελληνικού έθνους στον Ιταλό εισβολέα. Και οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι τη νύχτα εκείνη, στο καθιστικό της οδού Στρατηγού Δαγκλή στην Κηφισιά, ο Μεταξάς άγγιξε το αίσθημα όλων των Ελλήνων. Είχε επιβάλει τέσσερα χρόνια πριν δικτατορία, όμως με μια του φράση, μέσα σε μια νύχτα κατάφερε να κινητοποιήσει το αίσθημα ενός ολόκληρου λαού.
Δεν ξέρω πώς διδάσκεται η Ιστορία του καιρού εκείνου στα παιδιά σήμερα.... Ξέρω όμως τον τρόπο που την αντιμετωπίζουμε. Μια μεγάλη στιγμή της Ιστορίας του Εθνους μας. Παρελάσεις και εθνική ανάταση.
Εχουμε όμως την ψυχική εντιμότητα να τιμήσουμε όσους, με τη ζωή τους, μας επιτρέπουν να αισθανόμαστε αυτή την εθνική ανάταση; «Οδός ηρώων του Βαλκανικού μετώπου», «Οδός Ιερολοχιτών». Υπάρχει κάποια οδός «Ιωάννου Μεταξά»; Δεν ξέρω. Μπορεί να ήταν δικτάτορας, όμως αυτός κινητοποίησε το Εθνος κατά της εισβολής των Ιταλών κι αυτός μας οδήγησε στο πλευρό των Συμμάχων.
Υποτιμάμε την 28η Οκτωβρίου;
Οσο κι αν την τιμούμε, τόσο την υποτιμούμε. Σκεφθείτε μόνον τη σημασία που έχουν, στον φαντασιακό ορίζοντα ενός νέου παιδιού σήμερα, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, σε σχέση με το αλβανικό έπος. Και το ένα και το άλλο είναι γεγονότα μακρινά, ενδεχομένως με ελάχιστη συναισθηματική αξία. Πλην όμως. Εχουμε καταφέρει να μην αντιλαμβάνονται τη διαφορά .Κι αυτό είναι ένα μέτρο για τη ρηχή μας μνήμη."
από το ενδιαφέρον όρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου στη Καθημερινή
