«Η γειτονιά του Αι Δημήτρη…»

"Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΒΡΙΑΔΕΣ ΤΗΣ"

«….. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί, για το συνηθισμένο στέκι μας, που ήταν ο χώρος μπροστά από τον Αϊ- Δημήτρη. Ο Αϊ-Δημήτρης, ήταν η εκκλησία της γει­τονιάς μας, και ο πολιούχος Άγιος της πόλης μας. «Μονόχωρη, ξυλόστεγη βασιλική, με διπλή σκάλα μαρμάρινη, που χτίστηκε μετά την απελευθέρωση. Πρώτα ήταν μικρό τζαμί. Είχε ως στήριγμα ένα σύ­στημα επτά διαδοχικών κατά μήκος θόλων με μεγάλο βάθος που είχαν «πώρινα τόξα και χτισμένα κατά πε­ρίκλειστο σύστημα». Με την ανέγερση του νέου, του σημερινού ναού οι θόλοι εξαφανίστηκαν. Τους θόλους και τα τόξα τα είχαμε δει, όταν στον πόλεμο του '40, άνοιξαν τον τοίχο και χρησιμοποίησαν τους χώρους κάτω από το δάπεδο, ως καταφύγιο για να προφυλακτούμε από τους βομβαρδισμούς των Ιταλών...

Εκεί, λοιπόν, στο θαυμάσιο εξώστη που σχημάτιζαν οι δύο μαρμάρινες σκάλες, (25 έως 30 σκαλοπάτια) κάθε σκάλα, και που δεν ήταν άλλος, από το μαρμά­ρινο κεφαλόσκαλό του, το καταλαμβάναμε, καθόμα­σταν τρεις, τρεις, στα σκαλοπάτια, και απολαμβάναμε από ψηλά, την κάθε κίνηση του κεντρικού χωμάτινο· δρόμου, με ότι συνέβαινε σ' αυτόν. Ένας άλλος χώρος για μας, από τον οποίο αντικρίζαμε μια άλλη πραγμα­τικότητα, φτιαγμένη από απλές εικόνες της πενιχρής καθημερινής πραγματικότητας, ειδομένης από ψηλά, από κάποια απόσταση. Ήταν σαν να είχαμε φορέσει ξυλοπόδαρα, και βλέπαμε τους άλλους, κάτω σαν μύγες και με υπεροψία!

Ήταν κάτι σαν σκηνικό παιχνίδι! Σαν να λέγαμε! Εμείς, είμαστε εδώ πάνω, έτοιμοι να πετάξουμε, εσείς εκεί κατω μικροί και ασήμαντοι….»

Απόσπασμα από το βιβλίο Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΒΡΙΑΔΕΣ ΤΗΣ του Ναυπάκτιου λογοτέχνη ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧ ΜΗΛΙΟΥ μιας και η Ναύπακτος γιορτάζει τον πολιούχο της και στη θύμηση ενός κοινού μας Ναυπάκτιου, του καπετάν Μάνθου.!!!!.